Дарогі Асіповіччыны: на прыкладзе чыгуначнай станцыі Верайцы

Шэсць, пяць, чатыры, тры, два, адзін… Гэта не адлік часу перад стартам, а падзел на катэгорыі аўтадарог у адпаведнасці з іх тэхнічнымі параметрамі і інтэнсіўнасцю руху. Чым менш лічба, тым вышэй кандыцыі і патрабаванні: 1-я катэгорыя — аўтамагістралі, хуткасныя дарогі і дарогі са шчыльнасцю руху звыш 10 тысяч аўтамабіляў у суткі, 2-я і 3-я — дарогі агульнага прызначэння, па якіх адпаведна праязджаюць штодзень звыш 5000 і 2000 машын, 4-я і 5-я катэгорыі — пераважна мясцовыя, паток транспарту на якіх да 3000 і 400 адзінак, 6-я — тупікі і пад’езды з сутачнай інтэнсіўнасцю руху да 50 машын.

З дарогамі трох вышэйшых і ніжэйшай кандыцый усё зразумела: першыя абслугоўваюцца максімальна хутка і якасна, нагляд за апошнімі вядзецца ў апошнюю чаргу. А вось з астатнімі ўсё не так адназначна: запатрабаванасць даволі высокая, аднак для дарожнікаў іх абслугоўванне не з’яўляецца прыярытэтным. Спецыфіка існавання “сярэднегатунковых” дарог найбольш наглядна прасочваецца на прыкладзе чыгуначнай станцыі Верайцы.

Галоўная транспартная артэрыя паселішча — гравійка Н-11231, якая ідзе да пасёлка Савецкі. Акрамя легкавікоў жыхароў і ўладальнікаў дач двух садовых таварыстваў, значная доля транспартнага патоку на ёй утвараецца камерцыйнымі машынамі, якія “прывязаны” да досыць буйнога верайцоўскага бізнес-кластара, што ўзнік на тэрыторыі былога ваеннага гарадка, і тэхнікай вайскоўцаў. Апошняя часта разгружаецца на станцыі, каб сваім ходам прайсці на палігон Асіповіцкі для ўдзелу ў вучэннях. Ну і вяртаецца, натуральна, на пагрузку таксама сваім ходам.

Армейскія грузавікі — а яшчэ больш цяжкія гусенічныя машыны — па гравійцы ў бок Асіповіч рушаць кіламетры два, а потым зварочваюць на лясную дарогу, якую мясцовыя жыхары без асаблівай фантазіі завуць “танкавай”. Дарэчы, пры павароце танкі-самаходкі “чапляюць” яшчэ адзін важны верайцоўскі шлях зносін — вуліцу Вакзальную, па дарожнай тэрміналогіі — “пад’езд да мясцовых могілак”.

Дык вось тамтэйшыя жыхары ўпэўнены, што ДРБУ   № 199, на балансе якога знаходзяцца ўзгаданыя дарогі, робіць далёка не ўсё, што трэба для падтрымання іх у належным стане. Для прыкладу яны абавязкова ўспамінаюць пра вялікую і вельмі небяспечную выбоіну, якую гэтай восенню дарожнікі не маглі засыпаць ледзь не месяц. Агульны ж стан праезнай часткі гравійкі характарызуюць ёмка-з’едліва: “Пральная дошка”. Язда па гэтых дробных папярэчных хвалях камфорту не спрыяе, ды і для падвескі машын не карысна. Вуліца ж Вакзальная мае грунтовае пакрыццё, і яе галоўныя недахопы звычайныя для такога тыпу дарог: пастаянныя каляіны ды глыбокія лужыны пасля дажджоў.

Карацей, незадаволенасць аўтамабілістаў зразумелая і абгрунтаваная настолькі, што пазіцыю жыхароў цалкам падтрымлівае і актыўна адстойвае старшыня выканкама Пратасевіцкага сельсавета Анатоль Дрывіцкі. Сярод іншых мер мясцовай улады трэба ўзгадаць сапраўдную “бамбардзіроўку” ДРБУ лістамі-патрабаваннямі аб прывядзенні гэтых дарог “у стан, прыгодны для бяспечнай  эксплуатацыі”, якая вядзецца па ўсіх правілах “папяровых войнаў”.

Аднак начальнік ДРБУ №199 Уладзімір Князевіч не бачыць у сітуацыі ніякага форс-мажору. Па яго словах, грабёнка на дарозе Н-11231 з-за ўзгаданых вышэй асаблівасцей эксплуатацыі ўтвараецца вельмі хутка, таму дарожнікі падтрымліваюць яе ў настолькі добрым стане, наколькі дазваляюць фінансавыя і тэхнічныя магчымасці прадпрыемства.

Што ж тычыцца вуліцы Вакзальнай, то абслугоўванне яе праводзіцца адначасова з абслугоўваннем дарогі Савецкі-Верайцы, і яе экс-плуатацыйныя кандыцыі заклапочанасці таксама не выклікаюць. Абгрунтоўваючы пазіцыю, кіраўнік дарожнай службы спаслаўся на ўласны вопыт: маўляў, досыць часта езджу па гэтых дарогах, стан іх ведаю дакладна…

Звычайна наяўнасць дзвюх праўд сведчыць, што ісціну трэба шукаць у нейкім іншым месцы, але пакуль гэтага рабіць не будзем. Прычыны? Пакуль матэрыял рыхтаваўся да друку, адбылася падзея, якая павінна істотна паўплываць на якасць абслугоўвання падобных дарог. Прычым не толькі ў асобна ўзятым Асіповіцкім раёне.

22 снежня на цырымоніі адкрыцця руху на другой Мінскай кальцавой аўтадарозе Прэзідэнт краіны адзначыў, што апошнім часам пераважная ўвага ўдзялялася трасам рэспубліканскага значэння, а мясцовыя дарогі прыходзілі ў заняпад. І заявіў, што ў бліжэйшы час будзе прынята рашэнне аб тым, як гэтыя шляхі зносін будуць узнаўляцца.

Па папярэдніх планах грошы на чарговы маштабны праект дарожнага будаўніцтва прадаставіць адзін з банкаў, а вяртацца гэты крэдыт будзе за кошт дзяржпошліны, якую вадзіцелі плацяць за допуск свайго транспарту да ўдзелу ў дарожным руху. I, калі будзе рэалізаваны менавіта гэты сцэнарый фінансавання, традыцыйна-абуранае пытанне вадзіцеляў: “Ці за такую дарогу аплачваю дарожны падатак?” нарэшце атрымае станоўчы адказ.

Дзмітрый САЎРЫЦКІ.