5 мая — Дзень друку "Мы яшчэ "Запаветы Леніна" чыталі…" №38

Гісторыя гэтага свята сыходзіць у глыбіню савецкага
мінулага. 5 мая 1912 года ў свет выйшаў першы нумар бальшавіцкай газеты
«Праўда”, кіраўніком якой быў Уладзімір Ленін, і праз 10 гадоў гэта дата была
афіцыйна зацверджана Днём савецкага друку. У сувярэннай Беларусі Дзень друку
сталі адзначаць з 1996 года.

Як людзі ставяцца да «Асіповіцкага краю” і чаго
б пажадалі выданню, якое сёлета сустрэне сваё 80-годдзе?

Людміла Трубчанін, 54 гады, карытнянка:

— Люблю быць у курсе падзей раёна, таму разам з
газетай ужо на працягу 18 гадоў. Цікаўлюся навінамі сельскай гаспадаркі. Пакуль
наш калгас застаецца адным з апошніх на Асіповіччыне, але хочацца калі-небудзь
пабачыць яго ў першых радках рэйтынгу. Матэрыялы пра культуру чытаю і па «доўгу
службы”, і па ўласнаму інтарэсу. Яшчэ нам з калегамі вельмі падабаецца
літаратурная старонка «Світанне”, дзе часам бываюць шыкоўныя вершы, гумарэскі.
Іх абавязкова выразаем і захоўваем. Пабольш пішыце пра вяскоўцаў і пажылых
людзей, якія сыхо-дзяць ад нас.

Яўгенія Мацкевіч, 16 гадоў, Вікторыя Салагуб і
Хрысціна Бычанок — 14 гадоў:

— Натуральна, кожнаму варта ведаць пра тое, што
адбываецца ў родным горадзе, а такую інфармацыю можна знайсці толькі ў раённай
прэсе. Гэта пачынаеш разумець толькі падчас сталення. «АК” рэгулярна чытаем
гадоў пяць. І з асаблівым задавальненнем — матэрыялы пра сябе, пра танцавальны
калектыў «Ім-пульс” (усміхаюцца)… Вы і фатаграфіі нашы часта змяшчаеце.
Дзякуй! Жадаем вам сустрэць яшчэ не адно 80-годдзе і заўжды быць згуртаваным
калектывам!

Ала Качан, 40 гадоў, загадчыца гарадской
бібліятэкі № 2:

— «Раёнка” — самая папулярная ў чытальнай зале.
Некаторыя наведвальнікі, якія заходзяць да нас, адразу ідуць да шафы, дзе
ляжыць падшыўка. За дзень выданне запытваюць 3-5 чалавек. У асноўным гэта не
моладзь, а людзі працоўнага ўзросту. І яшчэ цікавая тэндэнцыя: менавіта па
суботах газету чытаюць амаль адны мужчыны…

Я заўжды магу пазнаёміцца са свежым нумарам «АК”
на рабоце, але выпісваю яго і дамоў: муж сказаў, што газета абавязкова павінна
быць у сям’і. Было б здорава, каб выданне стала выходзіць у колеры і на больш
якаснай паперы.

Сцяпан Гаеўскі, 63 гады, пенсіянер:

— Да раённай прэсы абыякавы, аддаю перавагу
«Аргументам и фактам” і тэлебачанню. Пра нязначныя мясцовыя навіны мне
раскажуць сваякі ці суседзі. А калі ў нашым краі здарыцца сапраўды нешта важнае
ці глабальнае, то пра гэта абавязкова паведамяць у рэспубліканскіх СМІ.

Таццяна Новік, 37 гадоў, прадавец:

— Наш павільён атрымлівае «АК” вельмі рана, а
палове 8-й гадзіны. І да гэтага часу ўжо стаіць чарга ахвочых купіць газету. Да
нас звычайна завозяць каля 70 нумароў, якія распрадаюцца без праблем. Бывае,
гэтай колькасці не хапае, тады просім «рэшткі” з іншых кіёскаў
«Магілёўсаюз-друку”.     

Наша сям’я — пастаянныя чытачы «раёнкі”. Мы яшчэ
«Запаветы Леніна” чыталі! Хачу адзначыць, што газета за апошняе дзесяцігоддзе
вельмі змянілася, патаўсцела. З’явілі-ся цікавыя старонкі, напрыклад, «Сезон
удачи”, «Подружка”. І яшчэ правільна зрабілі, што сталі ўкладаць унутр
тэлепраграму — так зручней і нам, і пакупнікам.

Алесь Лапо, 25 гадоў, вайсковец:

— З выданнем пазнаёміўся зусім нядаўна, але магу
яго параўнаць са сваёй клімавіцкай «раёнкай”. Падаецца, што вёрстка ў нашай
будзе ўсё ж палепей. Але ж у вашай ёсць цудоўныя тэматычныя старонкі, больш
рознабаковай інфармацыі, беларускамоўных матэрыялаў і рэкламы. Яшчэ падабаецца,
што журналісты надаюць нямала ўвагі нашай культуры і гісторыі. Дзейнічайце і
надалей у такім накірунку! І актыўна засвойвайце інтэрнэт-прастору. Бо для
друкаваных выданняў у ХХІ стагоддзі вельмі важна выкарыстоўваць новыя
тэхналогіі.

Наталля Музычына, 56 гадоў, настаўніца:

— Чытанне «раёнкі” даўно ўжо стала неад’емнай
часткай сямейнага ўкладу. Кожны раз з вялікім жаданнем новай сустрэчы адкрываем
паштовую скрынку, каб атрымаць свежыя навіны з жыцця горада і раёна.
Разнастайныя рубрыкі, цікавыя асобы, паведамленні, парады, рэкамендацыі — на
старонках «Асіповіцкага краю” ёсць інфармацыя для самага патрабавальнага
чытача. Як настаўніца, лічу, што газета мае глыбокае выхаваўчае значэнне для
падрастаючага пакалення, прымушае думаць, развівацца, рабіць вывады, што так
важна ў нашым жыцці.

Жадаю любімаму выданню надзённасці, адданых
падпісчыкаў, творчага даўгалецця.

Зінаіда Канстанцінаўна Пацкевіч, 73 гады, пенсіянерка:

— Ёсць такія рэчы, без якіх цяжка ўявіць сваё
жыццё, і «Асіповіцкі край” — адна з іх. Мне падабаецца, што ў газеце многа
пазітыву. Зусім не хочацца, каб на старонках мясцовай перыёдыкі асвятляліся
пераважна праблемы, якіх і так хапае ў жыцці. Прыемна ўзяць у рукі выданне,
пачытаць пра добрых людзей, даведацца, што дзе адбылося новага. А яшчэ вялікі
плюс, што «раёнка” цікавая для чытачоў любога ўзросту. І далей не страчвайце
заваяваных пазіцый, толькі прыбаўляйце!

Міхаіл Макаравіч Малаковіч, 89 гадоў, ветэран
Вялікай Айчыннай вайны:

— Каб шмат не гаварыць, скажу коратка: «Добрая
газета”. Гэта выданне, па якім можна пісаць летапіс Асіповіч-чыны, яе слаўных
прадпрыемстваў і таленавітых у сваіх сферах працаўнікоў. Выказваю сваю павагу
людзям, якія шчыруюць над кожным нумарам «Асіповіцкага краю”. Няхай
журналісцкая ніва заўсёды будзе ўраджайнай!